Aparat ortodontyczny.

Hej wszystkim.
Od dziecka moje zęby nie należały do prostych, jednak w tamtym okresie kompletnie mi to nie zawadzało, ponieważ niczym się wtedy nie przejmowałam, ale chyba każdy tak miał, prawda? Wydaje mi się, że właśnie tak było.
Jak miałam już ok 7-8 lat Pani stomatolog oznajmiła mnie (nie wiedziałam wtedy o co chodzi) oraz moich rodziców, że będę nosiła aparat, który będzie można wyjmować, jednak było to na NFZ, więc trochę się naczekałam, ale po 2 latach zadzwonili i wtedy było wielkie podekscytowanie, ponieważ nadal nie wiedziałam, z czym to się wiąże. Kiedy zostałam umówiona na wizytę miałam robione wyciski, przed czym, bardzo płakałam, ponieważ każdy płakał to i ja, a co. Kiedy już byłam w gabinecie moje oczy przypominały ziarna grochu, a Pani ciągle pytała, czy wszystko w porządku, a ja sparaliżowana kiwałam głowa w pozytywną stronę. Okazało się nie takie straszne, jak wszyscy przede mną to przedstawiali. Po jakimś czasie dostałam swój aparat, który był różowy z brokatem w środku (tak, kochałam ten kolor), a moje opakowanie nie mogło być inne, jak różowe. To uczucie kiedy ja to miałam, a inni nie sprawiało, że nawet nie czułam bólu, zawsze to jakieś wytłumaczenie. Jednak faktycznie taki aparat nie sprawiał bólu, co jakiś czas jeździłam na dokręcenie śrubeczek, ale era podekscytowania minęła i ja przestałam całkowicie go nosić, a moje zęby nadal były krzywe, tylko, że zupełnie mi to nie przeszkadzało, ponieważ nadal miałam zbyt mało lat, aby mnie interesowało to, jak wyglądam. (przynajmniej ja tak miałam)

 W okresie gimnazjum problem się nasilił, ponieważ stało się to moim kompleksem. Każdy powtarzał, że mam proste zęby i czego ja tak na prawdę chce. Jednak nikt nie wiedział, jak ja się z tym czuję i ile sprawia mi to dyskomfortu. Jak możecie się zorientować po tytule tego wpisu, tak mam założony stały aparat ortodontyczny na górny łuk.. Męczę się z nim już ponad dwa miesiące, ponieważ miałam go zakładanego 23 maja, więc mogę wydać już malutką opinię oraz moje doświadczenie z nim. Rożnica pomiędzy jednym, a drugim aparatem jest serio duża. (Ten przynajmniej nie jest cały w ślinie i nie muszę go wyciągać, gdy jem przy wszystkich). O ile w pierwszym przypadku nie czułam żadnego bólu, to w tym męczyłam się tydzień. Nie mogłam jeść nic, co wymagało nawet lekkiego gryzienia. Moje zęby z przodu były takie, jak chciałyby wypaść. Zaczynały się lekko ruszać i były wrażliwe na dotyk. Potem ból przeniósł się na boczne partie, co było jeszcze gorsze, bo jak gryźć dokładnie przodem? Nie da się, przynajmniej ja nie potrafię.

 Z czasem ból ustępował i jadłam coraz więcej. Teraz już nie muszę się ograniczać, ponieważ gryzienie nie sprawia u mnie dyskomfortu i bólu. Jeśli chodzi o higienę aparatu to jest ona bardzo ważna, ponieważ możemy nabawić się próchnicy, a tego nikt nie chce. Staram się myć zęby 3 razy dziennie po większych posiłkach, nie dajmy się zwariować. Najlepiej byłoby ograniczyć słodycze, ale nie mogę się bez nich obejść. Niestety i na ciele się odłożyło, haha. Aktualnie nie zauważyłam żadnej różnicy, no może minimalną, jak dokładniej się przyjrzę. Najgorszy moment to samo zakładanie aparatu, które trwało ok 1,5 godziny i strasznie bolała mnie szczęka, jednak jest to do wytrzymania. Trzeba uważać na odklejanie się zamków, u mnie zdarzyło się to raz, co mnie cieszy. Sprawy finansowe to sprawia indywidualna każdego ortodonty, ja akurat płaciłam na prawdę mało w porównaniu z tym, co czytałam na internecie i wizyty kontrolne tez są o połowę mniejsze, a odbywają się one co 2 miesiące lub rzadziej.

Jeśli macie jakieś pytania, zapraszam pisać na pocztę:)